Remexemos todas as estancias da casa. Tres persoas para baleirar armarios, alzadeiros ou librarías. Catro ou cinco días de traballo nos que iamos de sorpresa en sorpresa. Un recordo dunha viaxe, un encaixe feito a man, manteis, libros, mesmo un talón que gardo con agarimo:
BANCO DA FELICIDADE.
Páguese ao portador a cantidade de...
#trescentos sesenta e cinco días felices#
Con cargo a miña conta N.
Recoller as pertenzas dunha amiga ausente, vai ano e pico dende o seu pasamento, representa un asalto á súa intimidade e unha proba de confianza. Non quero que nada se perda, desexo valorar e custodiar toda esa regalía de xenerosidade. Grazas, permanecerás viva no meu íntimo.
O amor ten memoria e nela gárdanse os momentos máis significativos da vida: os pais e a familia, os momentos compartidos, proxectos realizados, alegría, medos, dificultades superadas, decepcións e fracasos, amizades, aspiracións, as dubidas e maila fe...
As paredes de todas as casas reproducen voces e ditos de onte. As verbas de distintas xeracións están metidas polas regañas das paredes, entre as pedras, nas fendas das táboas, nas escaleiras, nalgún cornecho, algunha no faiado e outras na cociña. Se falasen estas pedras! Tiven un mestre que, de feito, aprendeu o idioma das “pedriñas”, entendíaas e de cando en vez contaba algún segredo revelado por pezas anciáns e esculpidas.
A memoria das pedras e dos obxectos é un vestixio de inmortalidade. Unha proba de que non se desintegra o noso ser. Unha chamada a respectar e a camiñar na compaña dos nosos devanceiros. Toca aguzar oído e ampliar memoria. Cuestión de sensibilidade.
“Deus díxolle a Abraham: Gardarás a miña alianza, ti e mailos teus descendentes, polas xeracións vindeiras.”
Facemos memoria de Abraham e descubrimos o valor da alianza, da palabra con peso, cicelada na pedra e que sempre se cumpre.
“Con toda verdade volo aseguro: quen fai caso da miña palabra, non morrerá endexamais.”
As de Xesús non son palabras que leva o vento senón Palabra que se vive. Unha promesa con palabras novas que falan de salvación. Para entender a Xesús hai que falar a lingua da caridade, da oración e da fe.
Non perdamos a cabeza! Lembra o importante!
Fala, Señor! Eu entendo. E ti?
#QuedaNaCasa
#RezaNaCasa
